بررسی اختلالات قلبی- عروقی زودرس و دیررس در کودکان مبتلا به بیماری کاوازاکی و عوامل خطر مرتبط با آن ها

مقدمه: بیماری کاوازاکی، یک واسکولیت حاد و خود محدود شونده با اتیولوژی نامشخص است. اختلالات قلبی- عروقی، شایع ترین عارضه ی جدی بیماری کاوازاکی است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اختلالات قلبی- عروقی زودرس و دیررس در کودکان مبتلا به کاوازاکی و عوامل خطر مرتبط با آن ها می باشد. روش ها: این مطالعه ی هم گروهی گذشته نگر، بر روی 85 بیمار مبتلا به کاوازاکی انجام شد. تمامی بیماران تحت اکوکاردیوگرافی قرار گرفتند و همچنین، پرونده های بیماران بررسی شد. بیماران به گروه های دارای اختلالات قلبی- عروقی زودرس و دیررس و فاقد این اختلالات تقسیم شدند و بر روی داده ها آنالیز آماری صورت گرفت. یافته ها: شایع ترین اختلال قلبی- عروقی زودرس و دیررس به ترتیب، نارسایی میترال (9/45 درصد) و نارسایی تریکوسپید (0/20 درصد) بود. در آنالیز logistic regression، دریافت دز دوم ایمنوگلوبولین داخل وریدی (ivig یا intravenous immunoglobulin) با نسبت شانس 81/2 به عنوان عوامل خطر اختلال قلبی- عروقی زودرس مشخص گردید. همچنین، افراد مبتلا به اختلال قلبی- عروقی در شروع بیماری، شانس بیشتری برای ابتلا به اختلالات قلبی- عروقی دیررس داشتند (نسبت شانس = 23/7 و حدود اطمینان = 8/26-95/1). نتیجه گیری: در این مطالعه مشخص گردید که افراد دریافت کننده ی دز دوم ivig در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلالات قلبی- عروقی زودرس هستند. ابتلا به اختلالات قلبی- عروقی در مرحله ی ابتدایی بیماری، به عنوان عامل خطر اختلالات قلبی- عروقی دیررس مطرح گردید. برای ارزیابی بهتر، مطالعاتی با حجم نمونه ی بیشتر و آینده نگر پیشنهاد می گردد.